Deze 10 boeken las ik in september

September was een chaotische maand. De eerste week ervan bracht ik door in de VS voor mijn werk – ik bezocht Cleveland en New York. Bij thuiskomst viel de jetlag en de vermoeidheid me zwaar. Wees dan ook niet verbaasd dat ik veel jeugdboeken las de afgelopen maand.. Het laatste weekend van september mocht ik weer mijn koffers pakken: ik ging twee dagen naar Londen. Ondanks het vele reizen voor mijn werk heb ik tien boeken gelezen.

The Heart Goes Last – Margaret Atwood

Het getrouwde koppel Stan en Charmaine kunnen als gevolg van de wereldwijde economische crisis hun hoofd maar moeilijk boven water houden. Ze wonen in hun auto en verdienen lang niet genoeg om de torenhoge schulden te betalen. Ze zijn zo wanhopig, dat ze, wanneer ze een advertentie zien in de lokale krant over een ‘sociaal experiment’ in een nabijgelegen dorp, zich onmiddellijk aanmelden. Alle deelnemers leven een dubbelleven: de ene maand als gevangene, de andere maand als bewaker. Maar dat is niet zo makkelijk als het in eerste instantie lijkt.. The Heart Goes Last is zo’n ontzettend goed boek, misschien zelfs beter dan The Handmaid’s Tale. Ik vond de dystopische setting van het Positron Project erg interessant en goed uitgewerkt. Bovendien bevatte het verhaal enorm veel onverwachte wendingen.

Tsunami – Nico De Braeckeleer

Tsunami is een tof post-apocalyptisch jeugdboek van eigen bodem dat zich afspeelt in het jaar 2165. Na een serie zware natuurrampen is het gewone leven op aarde verwoest. Skye en Jazz vertellen in wisselend perspectief hoe ze proberen te overleven. Hoe spannend het verhaal ook is, de schrijfstijl zat me toch een beetje tegen. Niet alleen zag ik hier en daar wat fouten – ook voelt het niet altijd aangepast aan de doelgroep. Welke vijftienjarige zegt bijvoorbeeld ‘Wat ligt er op je lever?’. Daarnaast wordt er in de eerste hoofdstukken heel wat informatie gelost om de wereld te schetsen. Dit had wat mij betreft beter gedoseerd mogen worden. Desalniettemin heb ik het boek in een avond gelezen en ben ik benieuwd naar het vervolg. Pluspunten voor de diversiteit aan personages, die bovendien ook behoorlijk realistisch zijn. Ook de herkenbaarheid van Vlaanderen is erg tof.

De eerste maandag van de maand – Peter Zantingh

Dit is het derde boek dat ik van Peter Zantingh lees. Waar Na Mattias en Een uur en achttien minuten draaien om een overleden personage, heeft De eerste maandag van de maand een heel andere thematiek. De dertigjarige Boris heeft een dwangstoornis. Wanneer zijn vriendin Sara hun relatie beëindigt, lijkt zijn stoornis steeds meer de overhand te nemen. Dan ontdekt Boris, die inmiddels terug bij zijn vader woont, dat hij niet de enige in de familie is met dergelijke problemen. De eerste maandag van de maand heeft de kenmerkende schrijfstijl van Zantingh. Eenvoudig maar krachtig. Vader en zoon wisselen af in perspectief. Een enkele keer was ik toch even aan het twijfelen wie er aan het woord was omdat beide mannen zo op elkaar lijken. Het einde was me eerlijk gezegd iets te open.

Mijn naam is Nul – Luigi Ballerini

Nul wordt binnenkort veertien jaar. Hij heeft nog nooit een andere persoon aangeraakt en hij is nog nooit buiten geweest. Nul is namelijk opgegroeid in een virtuele wereld. Maar dan gaat het mis. Zijn virtuele wereld valt weg en Nul belandt in de echte wereld. Mijn naam is Nul is een tof en luchtig jeugdboek voor tussendoor. Het verhaal doet enigszins denken aan Ender’s Game en voelt niet altijd even origineel. Het personage Nul heeft veel conversaties met zichzelf en die innerlijke dialogen zijn zeer irritant om te lezen. Mede doordat een van de stemmen in hoofdletters wordt geschreven. Het verhaal heeft echter wel een ontroerend einde. Perfect om te lezen als je een jetlag hebt.

Mogen de wijze jongens winnen, gij weet – Fikry El Azzoui

Op de internationale conferentie Elk verhaal telt. Samen voor een inclusieve boekensector kocht ik Mogen de wijze jongens winnen, gij weet. Dit is een prachtige bundel verhalen uit het beroepsonderwijs, die je ogen opent voor een compleet andere wereld. Wat deze jongeren op zo’n jonge leeftijd al hebben meegemaakt – daar kan ik me weinig bij voorstellen. Ik ben hen dankbaar dat ze op deze manier hun verhalen zo dapper met de wereld durven delen.

The Last One – Alexandra Oliva

September was echt een maand waarin ik veel Science Fiction las. Een van de toppers was absoluut The Last One. Dit boek is zo belachelijk goed. Spannend en origineel vanaf de eerste pagina, boordevol actie. Alexandra Oliva schuwt de gruwelen niet en weet de lezer op veel verschillende manieren te raken. The Last One sluit aan bij onze enorme hang naar reality-tv. We bevinden ons achter de schermen van de opnames van een programma in de stijl van Expeditie Robinson. Wanneer een dodelijke ziekte uitbreekt denken de kandidaten dat het onderdeel uitmaakt van het spel.. Ik heb gegruweld en genoten.

Robot zoekt een vriend – Harmen van Straaten

Kijk eens hoe lief de robot vanaf de cover naar ons zwaait! Robot zoekt een vriend is een super schattig verhaal met prachtige tekeningen. Om de woorden van mijn vriend Jimi (29) te gebruiken: “Wat geweldig dat er zulke boeken zijn”, terwijl hij met een gelukzalige glimlach en af en toe zelfs een schaterlach het boek leest. Mijn enige puntje van kritiek is de titel. Wat mij betreft is een vriend zoeken vriendschap, en niet direct ‘ik ben op jou’. Ik had verwacht dat het boek meer over vriendschap zou gaan.

Hallo muur – Erik Jan Harmens

In Hallo muur praat een man letterlijk tegen een muur. Over de jaren die achter hem liggen, waarin hij een burn-out kreeg, een echtscheiding doormaakte, een vader en een aantal beste vrienden zag overlijden én een geloofwaardig antwoord moest vinden op een alcoholverslaving. Ik vond dit een mooi geschreven biografie, met hier en daar een quote om in te lijsten. Ik wist op sommige momenten alleen niet goed of ik nu moest lachen of moest huilen. Een triest verhaal – soms moest ik echt even stoppen met lezen omdat het me te veel werd.

De volgende scan duurt vijf minuten – Lieke Marsman

Meteen na haar schrijversresidentie in Tilburg kreeg Lieke Marsman ernstig nieuws: ze had kanker. In De volgende scan duurt vijf minuten onderzoekt zij in tien gedichten en een essay hoe een ziek lichaam zich verhoudt tot een zieke wereld. Lieke Marsman schrijft op een eerlijke en prachtige manier over haar ziekte, terwijl ze haar kritische blik op de maatschappij niet verliest. Mooie, rake zinnen zijn “God, geef ons het zelfvertrouwen van een middelmatige witte man” en “De volgende vierentwintig uur zijn helemaal van jou”.

The Wanderers – Meg Howrey

In The Wanderers ondergaan drie astronauten een simulatie voor een reis naar Mars. Het boek focust voornamelijk op de psychologische aspecten. Hoe is het om zo lang met drie personen op zo’n kleine ruimte te functioneren? Hoe ga je om met het gemis van de aarde? En wie wordt er paranoia? Ik vond het heerlijk om me in de personages te verplaatsen – ook de familieleden waren een toffe toevoeging. Echt een verhaal over menselijkheid, vrede hebben met jezelf en liefde. Minder sci-fi dan verwacht en weinig actie, maar het stoorde nergens. Alleen aan het einde bleef ik toch wat op mijn honger. Een aanrader voor fans van The Humans (Matt Haig), maar niet voor fans van The Martian (Andy Weir).