Deze 12 boeken las ik in oktober

Ik oktober las ik maar liefst twaalf boeken! Het waren voornamelijk Science Fiction boeken, omdat ik daar behoefte aan had. Sinds mijn Science Fiction blog Oog op de Toekomst een nieuwe lay-out heeft, lijkt mijn liefde voor het genre ook herboren.

They Both Die At The End – Adam Silvera

They Both Die At The End is een prachtig verhaal over de laatste dag uit de levens van Rufus en Matteo. Hoewel de jongens heel verschillend zijn, genieten ze enorm van elkaars gezelschap. Niet alleen helpen ze elkaar om afscheid te nemen van het leven, ook genieten ze samen van het leven. De liefde en de passie spat van elke pagina. Tijdens het lezen heb ik behoorlijk veel gehuild – soms van geluk en soms van verdriet. Wat een prachtig boek.

Vox – Christina Dalcher

In de nabije toekomst heeft de Amerikaanse regering besloten dat vrouwen dagelijks niet meer dan 100 woorden mogen spreken. Dr. Jean McClellan kan niet geloven dat dit haar overkomt. Dat dit in Amerika kan gebeuren. Maar het is de realiteit. De helft van de bevolking is het zwijgen opgelegd. Dit is nog maar het begin. Vervolgens mogen vrouwen geen baan meer hebben. Meisjes leren op school niet langer lezen of schrijven. Vrouwen zijn enkel goed voor het huishouden en het aanbidden van god. Laat Jean zich in Vox tot zwijgen brengen?

One Way – S.J. Morden

Hoe bouw je de goedkoopst mogelijke basis op Mars? Door acht zware criminelen met een levenslange celstraf in te zetten als bouwers. Maar deze kostenbesparende opzet blijkt algauw niet te werken wanneer er op de rode planeet steeds dodelijke ‘ongelukken’ gebeuren. Wie is de zwaarste crimineel van allemaal? Ik vond One Way een heel fijn boek. Zeker de training voor de missie op Mars en de initiële aankomst op de rode planeet is heel interessant. Het boek is heel spannend geschreven en je leeft echt mee met de personages – ondanks dat het allemaal veroordeelden zijn. Het is tof om ook de menselijke kant van moordenaars en andere zware criminelen te zien. Maar toen de moorden op Mars begonnen wist ik wel direct wie de dader was. De auteur wist me hoogstens aan het twijfelen te brengen, maar uiteindelijk had ik de dader vanaf het begin goed. Toch neemt dit niet weg dat de ontknoping ontzettend spannend is.

Wall-E – Vick. E

Voor een keertje moet ik eerlijk toegeven: de film is beter dan het boek. Maar dat neemt niet weg dat de tekeningen in Wall E ontzettend schattig zijn. Heerlijk voor tussendoor.

Cel 7 – Kerry Drewery

Toen ik Dag 7, het tweede deel van deze trilogie, in de brievenbus kreeg, besloot ik eerst Cel 7 te herlezen. Jackson Paige, multimiljonair en beroemdheid, is vermoord. De 16-jarige Martha wordt – met een geweer in haar hand – naast het lijk gevonden. Ze bekend de publiekslieveling vermoord te hebben en komt terecht in Cel 1. In de toekomstige maatschappij waarin Martha leeft komen er geen rechters aan de rechtsspraak te pas. De kijkers van het populaire tv-programma Dood is gerechtigheid beslissen door middel van stemmen of iemand schuldig wordt bevonden of niet. Zo beslissen ze of diegene de doodstraf krijgt of niet. Gedurende zeven dagen gaat Martha van Cel 1 naar Cel 2 en zo verder totdat ze in Cel 7 terecht komt waarin de elektrische stoel voor executie alvast klaar staat, voor het geval het publiek haar schuldig heeft bevonden. Een spannend verhaal dat je aan het denken zet.

Dag 7 – Kerry Drewery

Dag 7 speelt net als haar voorganger handig in op onze hang naar reality-tv, alsook de actuele discussie rond Fake News. In een tv-programma beslissen kijkers of een zogenoemde crimineel de doodstraf krijgt of niet. Een interessante premisse die tot in de details goed is uitgewerkt. Het verhaal telt slechts zeven dagen, maar maakt ontzettend nieuwsgierig naar meer.

Mensen zonder uitstraling – Jente Posthuma

De stuurloze hoofdpersoon van Mensen zonder uitstraling leeft in de schaduw van haar moeder, een ontevreden actrice. Haar vader is hoofd van een psychiatrische inrichting. Psychopaten en depressieven raadt hij aan hun bezigheden in afgepaste tijdsblokken in te delen, zodat ze meer controle krijgen over hun bestaan. Zijn eigen dochter geeft hij hetzelfde advies, zodat haar leven weer ‘behapbaar’ wordt. Dat woord gebruikt hij graag. Wat een indrukwekkend debuut. Prachtig geschreven, maar o zo triest. Jente Posthuma wist me enorm te raken met Mensen zonder uitstraling.

De bewaker – Peter Terrin

Twee mannen bewaken de enige ingang van een buitengewoon gebouw met veertig luxueuze appartementen, bewoond door de rijken der aarde. Die ingang bevindt zich in de kelder, op de zwaarbeveiligde parkeerverdieping. De bewakers vormen de laatste linie van verdediging, ze houden wacht bij de liften. Wanneer op een dag op een na alle bewoners vertrekken weten zij niet wat er buiten, in de stad, in het land, gaande is. Ietwat vreemd. Ietwat luguber. En zelfs wat beangstigend hier en daar. In De bewaker geeft Peter Terrin antwoord op de vraag: wat zou er gebeuren als het appartementengebouw uit klassieker High Rise van de ene op de andere dag leeg zou komen te staan?
De twee bewakers op de kelderverdieping tasten in het duister. Letterlijk en figuurlijk. Waar zijn alle bewoners naartoe? Wat is er aan de hand in de stad? En zullen ze nog bevoorraad worden? Een knap staaltje vertelwerk, dat hier en daar toch wat moeilijk leest.

We moeten allemaal feminist zijn – Chimamanda Ngozi Adichie

In 2013 gaf Chimamanda Ngozi Adichie een TEDx-lezing over wat het betekent om vandaag de dag feminist te zijn. Het filmpje werd bijna drie miljoen keer bekeken en gedeeld, Beyoncé gebruikte een sample van Adichie in een van haar nummers en ook in boekvorm is haar pleidooi een grote bestseller. Toch had ik hogere verwachtingen van dit boekje. Wat Adichie schrijft, daar ben ik het mee eens. Maar de manier waarop – het is natuurlijk een toespraak – is mij te anekdotisch. “Ik ken een vrouw die..”, “een vriend van mij”, “mijn nichtjes..” , .. Ik denk dat dit als speech heel krachtig kan zijn, maar om te lezen viel het mij ietwat tegen.

We see everything – William Sutcliffe

We see everything is een spannend dystopisch verhaal dat zich afspeelt in futuristisch Londen, waar drones de bevolking in de gaten houden. De twee hoofdpersonages zijn letterlijk elkaars tegenovergestelde. Alan, een getalenteerde gamer, bestuurt drones. Hij observeert mensen dag en nacht. Eentje daarvan is #K622. Laat dat nu net de vader van het andere hoofdpersonage, Lex, zijn. De jongens zullen elkaar nooit ontmoeten, maar toch zijn hun levensverhalen enorm met elkaar verbonden. Het verschil in stem had af en toe iets groter gemogen. Soms moest ik even terugbladeren om te kijken uit wiens perspectief ik las. Het einde daarentegen was heel origineel. En hoera voor het gebruik van een condoom!

Vlucht – Blake Crouch

In deze keiharde thriller slaat Jack op de vlucht. Hij weet niet waarom, maar wel dat ze komen. Om hem en zijn familie uit te schakelen. Damn. Wat een verhaal. Een achtervolging zonder einde. Bruut geweld. Een gevecht op leven en dood. De wil om te overleven. Vlucht was zo spannend. Ik kon niet stoppen met lezen.

Miss Peregrine’s Home for Peculiar Children – Ransom Riggs

Voor de Dear Book Nerd Book Club las ik Miss Peregrine’s Home for Peculiar Children. Een boek dat ik zelf niet zo snel had uitgekozen. Als kind had Jacob een speciale band met zijn grootvader, die hem bizarre verhalen vertelde over zijn jeugd en die een collectie vreemde foto’s van bijzondere kinderen bezat. Na het tragische verlies van zijn grootvader reist de zestienjarige Jacob naar een afgelegen eiland in Wales, waar hij de ruïnes ontdekt van een verlaten tehuis voor kinderen. Wanneer Jacob de verlaten kamers van het tehuis verkent, blijkt dat de kinderen van het tehuis meer dan alleen bijzonder waren. De schrijfstijl leest vlot, maar de enigszins historische invalshoek spreekt mij persoonlijk weinig aan. Pas na 100 pagina’s leek ik een beetje in het boek te komen. Het was tof. Maar ook niet meer dan dat.