Geef de moed niet op: poëzie van een negentigjarige

Toen Toyo Shibata op 92-jarige leeftijd vanwege rugklachten moest stoppen met klassieke Japanse dans, begon ze met dichten. Zeven jaar later bundelde ze haar haiku-achtige verzen in Geef de moed niet op. Haar debuut raakte de harten van vele Japanners: er werden meer dan anderhalf miljoen exemplaren van verkocht. In 2013 stierf Shibata op 101-jarige leeftijd, maar ze leeft voort in haar vertederende gedichten.

Optimistische poëzie

In Geef de moed niet op vind je poëzie met een vrolijke noot en een optimistische blik, geschreven door een vrouw op leeftijd. In de verzen haalt Toyo Shibata herinneringen op aan haar leven, haar man en haar familie. Ze schrijft over haar verzorgers en het leven van een hoogbejaarde.

Noem me
geen
omaatje
stel me geen domme vragen als
‘Welke dag is het vandaag?’ of
‘Hoeveel is 9+9?’

‘Mevrouw Shibata
houdt u van 
de gedichten van Saijo Yaso?’
‘Wat denkt u van
het kabinet Koizumi?
Dat zijn de vragen
die me blij maken

Wijsheid komt met de jaren

Zonder belerend te zijn geeft Toyo Shibata tips voor een rijk en gevuld leven. Ze kijkt terug op de momenten die voor haar belangrijk zijn geweest en reikt de lezer handvatten aan. Zo vraagt ze ons eens naar de lucht te kijken.

Ook jij
moet tijd maken
om op te kijken naar de lucht

Daarnaast dringt de dichteres aan op liefde en vriendschap. Ze vraag de lezer om momenten van vriendschap te koesteren.

Weet je, als ik van iemand
vriendschap krijg
zet ik die op een spaarrekening in mijn hart

Dromen mag

Wat mij betreft is dit geen poëzie die je eindeloos moet analyseren. Er is geen diepere, achterliggende betekenis. Ook metaforen vind je nauwelijks terug. Shibata beschrijft haar alledaagse leven en haar herinneringen. Geef de moed niet op is misschien niet super literair, maar daarom niet minder de moeite waard. Het is de eenvoud die raakt. Toyo Shibata is ook op hoge leeftijd het dromen niet verleerd.

Weet je, tal van keren
dacht ik
ik wil sterven
Maar nu
schrijf ik gedichten
word aangemoedigd door zovelen
en klaag niet meer

Ook op mijn achtennegentigste
ben ik verliefd
heb ik nog dromen
wil ik rijden op de wolken

De gedichten van Shibata zijn kort maar krachtig. Ze gebruikt klare taal, maar weet keer op keer te vertederen. Een fijne dichtbundel voor de wat mindere dagen. Kleurrijk van cover, maar ook van taal.