In 2019 las ik 144 boeken! Dit was mijn leesjaar

In 2019 heb ik 144 boeken gelezen, waarvan 90 boeken van vrouwelijke schrijvers en 52 van mannen. Twee boeken werden door verschillende auteurs geschreven, waaronder mannen en vrouwen. In totaal las ik overigens 32.259 pagina’s. Vandaag geef jullie graag een terugblik op mijn leesjaar. Per genre of thema noem ik mijn favorieten. Let op: het gaat om de boeken die ik het afgelopen jaar gelezen heb, maar dit kunnen absoluut boeken zijn die al veel eerder verschenen zijn. Nog niet alle genoemde boeken hebben een recensie gekregen op deze site, maar dat wordt in de toekomst zeker nog aangevuld.

Gelezen in 2019: literatuur

De literatuur van 2019

In 2019 kwam er heel wat literatuur uit binnen- en buitenland op mijn pad. Er staan verrassend veel boeken uit België op mijn favorieten lijstje, trouwens. Debutante Femke Vindevogel wist me enorm te verrassen met het pure Confituurwijk, waarin Marie tegen wil en dank terecht komt in een achterstandsbuurt. Ik genoot ook ontzettend van Black-Out van Dalilla Hermans – een belangrijke roman over racisme en over haat, maar ook over liefde, vriendschap en de loop van het leven. Met Julian liet Fleur Pierets me tranen met tuiten huilen. In deze prachtige ode aan de liefde, liggen verdriet en geluk ontzettend dicht naast elkaar. Het moois dat we delen was mijn eerste kennismaking met Ish Ait Hamou, en wat voor één! Dit boek kwam keihard binnen.

Uit Nederland belandden dit jaar slechts twee boeken op mijn lijst van topfavorieten. Ik lachte me krom om de schelmenroman De heilige van Martin Michael Driessen. Roman Helinski daarentegen liet me dagenlang rondlopen met een meer dan ongemakkelijk gevoel na het lezen van De wafelfabriek. Dit boek gaat over het gemak waarmee mensen opkijken naar leiders en over de wens om geleid (of zelfs misleid) te worden.

Internationaal wil ik op het gebied van literatuur ook graag nog vier favorieten aanstippen. Daisy Jones & The Six (Taylor Jenkins Reid) was niet alleen een ontzettend origineel verhaal over de opkomst van een band (inclusief drank, drugs en  rock-‘n-roll), maar liet me ook nadenken over de positie van de vrouw in de muziekindustrie. Met Ik zal de wereld nooit meer zien gaf Ahmet Altan me een kijkje in een van Erdogans gevangenissen. En dat maakte absoluut indruk. Net als de melancholie van het boek Elke ochtend de zee (Karl-Heinz Ott). Tot slot wist Oyinkan Braithwaite me doen schaterlachen tijdens het lezen van Mijn zusje, de seriemoordenaar. Op luchtige wijze vertelt Korede over haar perfecte zusje, die er naast haar bloedmooie uiterlijk en actieve social media accounts een wel heel vreemde hobby op na houdt: het vermoorden van haar vriendjes. En het is Korede die steeds mag opdraven om de lijken te laten verdwijnen.

Gelezen in 2019: Verhalenbundels

5 fijne verhalenbundels

In 2019 las ik zeven verhalenbundels, waarvan ik vijf erg goed vond. Wat het betekent wanneer er een man uit de lucht valt was mijn favoriet. Lesley Nneka Arimah schrijft in dit fantastische debuut over familie en over gender, over liefde en over eenzaamheid. Haar verhalen zijn feministisch en hebben hier en daar een magisch realistisch tintje.

In De wetten van water maakt Cynan Jones in twaalf prachtige korte verhalen de balans op van onze huidige maatschappij. Dit doet hij door een nabije toekomst te schetsen waarin water schaars geworden is. Ook Friday Black van Nana Kwame Adjei-Brenyah situeert zich in de toekomst. Al richten deze verhalen zich meer op onze consumptiemaatschappij, geweld in de samenleving en de manier waarop er met minderheidsgroepen wordt omgegaan.

Daisy Johnson wist mijn hart te stelen met Veenland. De Britse schrijfster zet sterke vrouwen in de spotlight in haar verhalen en onderzoekt de kracht van taal. Haar personages zijn taboedoorbrekend in hun opvattingen en gedragingen. Ook Ottessa Moshfegh schuift sterke, maar onaangenaam personages naar voren in verhalenbundel Heimwee naar een andere wereld.

Ondanks de hype wist Je weet dat je dit wil van Kirsten Roupenian mij niet zo te smaken. Ook Mazen Maarouf kreeg geen plaatsje op mijn favorietenlijstje met Grappen voor schutters, hoewel ik zijn absurde verhalen in oorlogsgebied meer dan een verdienstelijke poging vond.

Gelezen in 2019: non-fictie

Het jaar van non-fictie

Het afgelopen jaar ontdekte ik plots een liefde voor non-fictie boeken. En dat ging meteen heel erg hard. Ik las er maar liefst 27 in 2019. Why I’m No Longer Talking To White People About Race maakte het meeste indruk op mij dit jaar. Wat betekent het om niet wit te zijn in een wereld waarin wit zijn als vanzelfsprekend wordt ervaren? Reni Eddo-Lodge gaat in dit boek op zoek naar de historische oorzaken van racisme.

In Waar we over praten als we over verkrachting praten wordt seksueel geweld onderzocht. Wat zeggen we erover en wat niet? Dit boek van Sohaila Abdulali is hier en daar confronterend om te lezen, maar geeft je inzicht in een belangrijke problematiek van onze maatschappij. Hoe kunnen we verkrachting zo veel mogelijk verbannen uit onze samenleving? De eerste stap is er over te praten en te lezen. Daarom schreef Sohaila Abdulali dit boek.

Ook boeken als Maar je ziet er helemaal niet autistisch uit (Bianca Toeps) en Knap voor een dik meisje (Tatjana Almuli) hebben mijn blik op de wereld verbreed. In Ondergeschikt toont Angela Saini aan dat er in de wetenschap veel hardnekkige vooroordelen over vrouwen heersen – en dat deze vooroordelen onderzoeksresultaten meer dan eens beïnvloed hebben. Ik las dit boek oorspronkelijk uit de bibliotheek en plakte het helemaal vol post-its. Uiteindelijk besloot ik een eigen exemplaar aan te kopen, zodat ik er in kon schrijven en aantekeningen kon maken.

Aan de hand van persoonlijke anekdotes en ervaringen geven dertien vrouwen je in Wolf (samengesteld door Maartje Laterveer) een spoedcursus feminisme door de eeuwen heen. Ook in Zwart. Afro-Europese literatuur uit de Lage Landen komen verschillende auteurs aan bod. De schrijvers tonen in geëngageerde en persoonlijke bijdragen (zowel fictie als non-fictie) dat zwart zijn veel meer is dan alleen kleur.

Vertel me het einde (Valeria Luiselli) en Er zijn geen paarden in Brussel (diverse auteurs) gaan beide over vluchtelingen. Hartverscheurend om te lezen.

Vreemde eend in deze selectie van non-fictie boeken is misschien De wereld is weer plat, ja (Guus Middag). Hoewel ik meerdere boeken over literatuur las, haalde alleen deze mijn favorietenlijst. Guus Middag geeft de lezer zin om poëzie te ontdekken en voldoende inspiratie om met nieuwe ogen gedichten te lezen.

Gelezen in 2019: poezie

Het jaar van de poëzie

In 2019 las ik twaalf poëziebundels en twee Young Adult titels in vrije vers. Favorieten zijn Dwaallichten (Gerda Blees), Ik ben al 11 jaar geen zestien meer (Roos Rebergen), De rug van een hand (Violante Juarez Oliveira), Poëziejongens (Mustafa Kör) en The Poet X (Elizabeth Acevedo). Deze vijf bundels wisten mij ieder op hun eigen manier enorm te raken.

Daarnaast genoot ik ook zeker van Massastrandingen (Moya De Feyter), Geef de moed niet op (Toyo Shibata), Op de rand van het zwijgen (akim a.j. willems), Met inkt uit de veren (Bas Geeraets), Nachtroer (Charlotte Van den Broeck), Ontdooid (Mustafa Kör) en Een (Sarah Crossan).

Enkel Stoppen met roken in 87 gedichten van Dimitri Verhulst en Woorden temmen van Kila & Babsie vielen bij mij niet heel erg in de smaak.

Gelezen in 2019: Science Fiction

Het jaar van minder Science Fiction

Dit jaar las ik heel wat minder Science Fiction boeken dan voorgaande jaren. In totaal las ik 23 boeken uit dit genre. Hier bespreek ik kort een vijftal memorabele titels die ik jullie absoluut niet wil onthouden.

The Uninvited is een spannend post-apocalyptisch verhaal met een psychologische twist. Het verhaal begint wanneer jonge kinderen vol agressie hun familieleden beginnen te vermoorden. Aan antropoloog Hesketh de taak om de verbanden te zien. Wat is er gaande? Is er een pandemie?

The Test speelt zich af in Groot-Brittannië, in de nabije toekomst. Idir doet mee aan de British Citizenship Test om te bewijzen dat hij en zijn  geïntegreerd zijn in het land. Vijfentwintig vragen zullen hun lot bepalen. Wanneer de test een onverwachte en tragische wending neemt, krijgt Idir de macht over leven en dood.

In The Terranauts laten acht jonge wetenschappers – vier mannen en vier vrouwen – zich twee jaar lang opsluiten onder een koepel. In naam van de wetenschap proberen ze een zelfvoorzienend ecosysteem te ontwikkelen. Als klimaatverandering de aarde compleet onleefbaar maakt, zal deze biodoom een voorbeeld zijn voor het leven op Mars.

Hoewel The Testament of Jessie Lamb al in 2011 verscheen, voelt dit heel erg als een boek van nu. Jongeren proberen politici – en hun eigen ouders – te overtuigen om beter zorg te dragen voor onze planeet.

De zeventienjarige Kiera Johnson in Slay is een voorbeeldstudente en een van de weinige zwarte jongeren op Jefferson Academy. Wanneer ze thuiskomt, zoekt ze haar heil in het geheime online kaartspel SLAY – een game waar honderdduizenden zwarte gamers wereldwijd samen spelen. Niemand weet echter dat Kiera de game-ontwikkelaar is. Dit is een fantastisch boek over gaming, maar ook over racisme. Een aanrader voor jong en oud.

Gelezen in 2019: ontdekkingen

Mijn nieuwe ontdekkingen van 2019

In 2019 las ik heel veel boeken van auteurs die nieuw voor mij waren, maar een aantal wisten me zo te prikkelen dat ik meerdere boeken van hen las (en de rest van hun oeuvre op mijn verlanglijstje voor 2020 plaatste). Zo werd ik een beetje verliefd op Daisy Johnson door haar boeken Veenland en Onder het water. Ik was dan ook super blij toen ik haar mocht interviewen namens Canvas.

Van Ottessa Moshfegh las ik Mijn jaar van rust en kalmte en verhalenbundel Heimwee naar een andere wereld. Ik ontmoette haar in Passa Porta en vond haar echt super grappig. Een auteur waarvan er dit jaar een nieuw boek verschijnt, dat ik zeker meteen zal aanschaffen!

Aan het einde van het jaar raakte ik in de ban van Karin Amatmoekrim. Ik las met ontzettend veel plezier Het gym en Tenzij de vader. De rest van haar boeken heb ik ondertussen gereserveerd bij de bibliotheek. Haar schrijfstijl is zo echt, net als de thematiek van haar verhalen.

Gelezen in 2019: Thrillers

Super spannende thrillers

Eigenlijk ben ik geen groot thrillerliefhebber – tenzij het verhalen met een vleugje Science Fiction zijn – maar dat jaar passeerden er toch een aantal door mijn handen. Mijn vijf favoriete thrillers van het jaar zijn Hex en Echo van Thomas Olde Heuvelt, De prijs door Erik Betten, De mol van Bart Debbaut en De witte kamer door Samantha Stroombergen. In totaal las ik maar zes thrillers, dus ik zal Dit is Gomorrah (Tom Chatfield) ook nog even benoemen voor de volledigheid. Eigenlijk hebben al deze thrillers mij aangenaam verrast, ieder op een andere manier.

Gelezen in 2019: Frankenstein

Het jaar van Frankenstein

In 2019 las ik drie verschillende hertellingen van Mary Shelley’s klassieker Frankenstein. In juni genoot ik van Frankusstein van Jeanette Winterson. Dit boek omvat een interessant gedachte-experiment over de toekomst van de mensheid en zet de lezers aan het denken over transhumanisme en de ethische aspecten hiervan. De verhaallijn in het verleden geeft aan dat men toen al filosofeerde over de maakbaarheid van de mens. Mary Shelley – de schrijfster van Frankenstein – is bovendien een heerlijk personage. Het transgenderschap van Ry zorgt voor een interessante wending. Al met al zorgt Jeanette Winterson met dit boek voor interessante gespreksstof, over heden en verleden. Over wetenschap en religie. Over man en vrouw. En alles daar tussenin.

In juli las ik The Dark Descent of Elizabeth FrankensteinDeze keer beleven we het verhaal echter uit het perspectief van Elizabeth. Een op het eerste gezicht onschuldig meisje, dat echter algauw voor een grimmige sfeer in het verhaal zorgt. Net als het origineel stelt dit boek de vraag: Wie is het echte monster? Het monster of de man die hem gemaakt heeft? Hier wordt de vraag: Of is het de vrouw die de man op deze manier gemaakt heeft? aan toegevoegd.

Frankenstein in Bagdad (Ahmed Saadawi) las ik in november. In dit boek struint Hadi de voddenman de straten van het door de VS bezette Bagdad af op zoek naar achtergelaten lichaamsdelen. Hij naait ze aan elkaar zodat de overheid het geheel als stoffelijk overschot moet erkennen en het lichaam officieel begraven kan worden. Maar dan verdwijnt het lichaam, en krijgt Bagdad te maken met een serie mysterieuze moorden.

Gelezen in 2019: Young Adult

Het jaar waarin ik (contemporary) YA herontdekte

In 2019 had ik verschillende keren opeens ontzettend veel zin om een Young Adult titel te lezen. Dit zorgde voor vele bezoekjes aan de bibliotheek. Ik genoot enorm van It Only Happens In The Movies (Holly Bourne), een belangrijk verhaal over wat de liefde nu écht is en kan zijn. Houd zakdoekjes bij de hand, wees klaar voor een flinke dosis zelfreflectie en LEES DIT BOEK. Ook het feministische Het meisjesmanifest kon mijn hart bekoren, net als Ingesloten (Samira Ahmed).

Op zowel Het schaduwjaar (Kim Liggett) als History Is All You Left Me (Adam Silvera) had ik wat kleine kritiekpuntjes, maar ik denk wel dat dit heel geschikte boeken voor de doelgroep zijn.

Gelezen in 2019: prentenboeken

Prachtige prentenboeken

Tot slot staan er acht prentenboeken op mijn teller in 2019. De drie mooiste vond ik Het lammetje dat een varken is (Pim Lammers), Honderd (Heike Faller) en Als verdriet op bezoek komt (Eva Eland). Stuk voor stuk aanraders voor jong én oud.

Meer leestips?

Schrijf je in voor de nieuwsbrief
en ontvang ongeveer maandelijks verse boekentips!

2 reacties

  • Lalagè

    07/01/2020 at 18:05

    Wow wat een stapels! Ik vind het fijn dat je zo vaak verhalenbundels en poëzie bespreekt, genres die op andere blogs vaak ontbreken. Ga zo door 🙂

    • Marcia van der Zwan

      08/01/2020 at 11:07

      Ja, het was echt een leesjaar waarin er stapels met boeken door mijn handen gingen! Bedankt voor het compliment ????

Reageren is niet meer mogelijk.