Een seconde later is een gruwelijk post-apocalyptisch verhaal. Wat gebeurt er als (een deel van) de wereld door een elektromagnetische puls (EMP) zonder elektriciteit komt te zitten? William R. Forstchen weet de lezer tot tranen toe te roeren en tegelijkertijd doen gruwelen met de rauwheid van zijn verhaal. In een wereld zonder elektriciteit, medicijnen, voedsel en communicatietechnieken is de menselijke beschaving algauw gedoemd. Het is een survival of the fittest waarin men geen enkele vorm van geweld schuwt. Verschrikkelijk om te lezen eigenlijk, maar tegelijkertijd een eye opener – dit zou zomaar onze toekomst kunnen zijn. Een spannend overlevingsverhaal met een belangrijke centrale vraag: hoe blijf je mens in een onmenselijke situatie?
Einde van het alledaagse leven
Geschiedenisprofessor John Matherson steekt de barbecue aan, ter voorbereiding van het verjaardagsfeestje van zijn dochter. Opeens valt alle elektriciteit uit. Aanvankelijk lijkt het een stroomstoring, niets ergs aan de hand, maar dan merkt hij dat zelfs het lawaai van de snelweg naast zijn huis is uitgestorven. Van het ene op het andere moment is het oorverdovend stil.
Een elektromagnetische puls (EMP) vaagt in één klap de totale elektrische infrastructuur weg waardoor niets meer werkt: verwarming, airco, computers, banken, ziekenhuizen, auto’s, vliegtuigen en alle andere apparaten en voertuigen waar elektronica in zit. De Verenigde Staten worden terug in de tijd geworpen en de samenleving stort in hoog tempo ineen. Hoe overleef je als al het voedsel bedorven of opgegeten is? Wat doe je als communicatie enkel nog face to face mogelijk is? Hoe overleef je zonder de medische hulp van ziekenhuizen?
De perfecte combinatie van spanning en drama
Het verhaal, boordevol actie, weet de lezer algauw mee te slepen – al duurt het toch wel eventjes voordat de bom is gebarsten (letterlijk!). Ondanks de vele Amerikaanse waarden die doorheen het verhaal verweven zijn, weet William R. Forstchen de lezer op emotioneel vlak te raken. Een seconde later is de perfecte combinatie van spanning en actie met drama en persoonlijke groei. Hoe moeilijk is het om menselijk te blijven in een wereld zonder voldoende voedsel, waar mensen elkaar afmaken om het laatste stukje brood? De geschetste situatie lijkt overigens heel realistisch: een tekort aan voedsel, medicijnen en technische apparaten kan absoluut het slechtste in de mens naar boven brengen. Het gebrek aan menselijkheid in het verhaal is af en toe om te gruwelen, dat dan weer wel.
Het enige minpunt aan dit boek, is het feit dat er tussen de hoofdstukken steeds veel tijd verstreken is. We lezen bijvoorbeeld over dag 18, dag 35 en dag 63. Wat er zich in de tussentijd heeft afgespeeld, zul je tussen de regels door moeten lezen. Aan het einde van het boek zijn we opeens al een jaar verder. Hierdoor gaat de tijd soms zo snel, dat je echt even opnieuw in elk hoofdstuk moet komen. Heel leuk zijn overigens wel de vele referenties naar science fiction boeken en films – altijd gevolgd door de gedachte ‘maar nu is het echt’. Enerzijds een toffe knipoog, maar anderzijds ook heel beangstigend. Alle gruwelen uit alle science fiction boeken die er ooit geschreven zijn, zouden zomaar werkelijkheid kunnen worden.
Een seconde later toont de kwetsbaarheid van onze samenleving.
