In mei had ik niet altijd even veel tijd om te lezen en te bloggen. Jimi en ik gingen een weekendje naar Maastricht, we bezochten een avond met de Noorse auteur Johan Harstad (een verslag volgt ) en we gingen naar meerdere concerten. Oftewel: lezen had niet altijd mijn prioriteit de afgelopen maand. In totaal las ik vijf boeken. Er zaten helaas geen echte toppers bij, veel bleven hangen op een prima waardering van drie sterren.
Wees onzichtbaar – Murat Isik
Overal lees ik lovende recensies van Wees onzichtbaar, maar zelf ben ik er nog niet helemaal uit wat ik van dit boek vond. Met een meesterlijke schrijfstijl weet Murat Isik de beklemmende sfeer te schetsen van een Turks gezin dat in de Bijlmer woont. Ik kreeg ontzettend te doen met het hoofdpersonage dat, net als zijn moeder overigens, gebukt gaat onder de tirannie van zijn vader. Desalniettemin vroeg ik me af waar het verhaal eigenlijk naartoe ging en waarom ik dit allemaal las. Absoluut geen misser, maar ook niet mijn favoriet op de shortlist van de Libris Literatuur Prijs.
Eve of Man – Giovanna en Tom Fletcher
Voor een leesclub op Hebban.nl las ik het dystopische Eve of Man. Ik was geïntrigeerd door de premisse. Een wereld waarin voor het eerst sinds vijftig jaar een meisje geboren wordt, klinkt als het geniale begin van een spannend post-apocalyptisch verhaal. Helaas viel de uitwerking me enorm tegen. Pas de laatste 50 à 100 pagina’s wordt het een beetje spannend. Daarvoor is het vooral uitleg, world building en gezwijmel. Dit is typisch zo’n eerste boek in een serie waarin er super weinig gebeurt maar dat je net nieuwsgierig genoeg maakt om het volgende boek te kopen. Al vond ik het einde eerlijk gezegd behoorlijk slap. Al met al geen slecht boek, maar niets wat ik nog niet eerder las. Een typisch duizend in een dozijn YA boek.
De dag die nooit komt – Oliver Reps
Elias, filmfanaat pur sang, overdenkt in één lange slapeloze nacht de gebeurtenissen die hem in de lastige situatie hebben gebracht waarin hij zich nu bevindt. Hij vertelt over de zomer waarin alles veranderde, zo’n driekwart jaar geleden. Over zijn vriendin Polly, die als een engel uit de lucht is komen vallen en over zijn zusje Evi. Daarnaast benoemt hij de demonen in zijn hoofd. De dag die nooit komt is een prima boek voor een retourtje Gent-Brussel: het verhaal leest vlot en is ondanks de heftige thematiek niet al te zwaar. De ontknoping is redelijk voorspelbaar, maar gelukkig is dit niet van invloed op het leesplezier. Een prima boek voor tussendoor.
Gezien de feiten – Griet Op de Beeck
Ondanks de commotie tijdens de boekenweek was ik behoorlijk nieuwsgierig naar dit boekje van Griet Op de Beeck. Ik vond haar Vele hemels boven de zevende echt geweldig, maar Dat gebeurt hier niet kon mij absoluut niet bekoren. Qua thematiek is Gezien de feiten een typische Op de Beeck. Het boek handelt rond familieproblemen en enorm veel drama. De toevoeging van een setting buiten Vlaanderen doet veel voor sfeer en originaliteit. Tof ook dat er gekozen is voor een hoofdpersonage van 71. Olivia voelt heel echt en ik leefde met haar mee. Haar dochter Roos daarentegen vond ik echt vreselijk!
Noem het liefde – Daan Heerma van Voss
De vierendertigjarige Tomas Wolf begint een relatie met het jongere meisje A.- een relatie die al snel verstikkend blijkt te werken. Volgens de achterflap schetst Daan Heerma van Voss met Noem het liefde ‘een even betoverende als genadeloze schets van deze tijd.’ Ik weiger echter te geloven dat dit boek onze tijdgeest weerspiegelt: ik geloof dat er absoluut gezonde en goede relaties bestaan. Dat er genoeg jonge vrouwen zijn die niet grof gebekt zijn omdat ze denken dat dat de enige weg naar iemands hart is. Bij vlagen was ik geraakt door de echtheid van de gesprekken in dit boek. Toch maakten de personages het me moeilijk om compleet van het boek te genieten.