Alles wat er was: Als de wereld zoals wij die kennen ten onder gaat

Alles wat er was vertelt een post-apocalyptisch verhaal van acht mensen in een schoolgebouw, die door de barre omstandigheden van de buitenwereld gedoemd zijn hier met z’n allen te overleven. Het verhaal van Hanna Bervoets wordt gekenmerkt door een beklemmende, realistische schrijfstijl. Eentje die je meteen bij de keel grijpt en je de ernst van ‘de nieuwe situatie’ doet inzien. Tv-redactrice Merel en de rest zitten immers niet voor de lol in het schoolgebouw. Een beangstigend, maar vooral ook wondermooi verhaal van de schrijfster die eerder al met Efter wist te verrassen. Ontzettend pakkend geschreven inclusief een vleugje maatschappijkritiek.

Sluit ramen en deuren

In Alles wat er was zitten acht mensen voor onbepaalde tijd opgesloten in een schoolgebouw. Ze kwamen hier samen voor de opnames van een wetenschapsprogramma, maar door een enorme knal die buiten klonk is dit programma er nooit gekomen. De autoriteiten geven de opdracht ramen, deuren en gordijnen te sluiten en te blijven waar je bent. Tv-redactrice Merel ziet dag na dag de voedselvoorraden slinken terwijl de spanningen tussen de schoolbewoners steeds hoger oplopen.

De acht mensen in het schoolgebouw zijn allemaal heel verschillend. Deze personages worden sterk neergezet en krijgen ieder hun eigen stem. Heel interessant hierbij is dat het niet gaat om een vriendengroep; deze mensen zouden elkaar niet uitgezocht hebben voor een groepsvakantie en al helemaal niet voor zo’n einde-der-dagen-doemscenario. Dit zorgt voor een bijzondere groepsdynamiek, die keer op keer op de proef gesteld wordt.

Een dagboek van het einde van de wereld

Het verhaal kent vele tijdssprongen. Ieder hoofdstuk is eigenlijk een dagboekverslagje van een bepaalde dag, maar deze verslagen staan niet op volgorde. Bovendien wordt er op sommige dagen ook weer teruggeblikt op voorgaande dagen en voorgaande situaties (die je lang nog niet altijd hebt gelezen). In het begin moet je hierdoor echt je aandacht bij het verhaal houden, maar dit maakt het verhaal direct al erg spannend. Je weet bijvoorbeeld al snel dat niet alle personages tot het einde in de school zullen blijven. Dit maakt enorm nieuwsgierig: wat drijft hen de boze buitenwereld in? Als je eenmaal een paar ‘dagen’ hebt gelezen, dan kan je niet anders dan de bijzondere vertelwijze van het verhaal omarmen.

Erg leuk zijn bovendien de verwijzingen naar onze dagelijkse realiteit. Dingen als ons overmatige sociale media gebruik, de kattenfilmpjes die we iedere dag op Facebook voorbij zien komen maar ook zaken als op vakantie gaan of boodschappen doen in de supermarkt worden kritisch onder de loep genomen. Wat doet het er eigenlijk allemaal nog toe, als je van een paar rijstkorrels per dag moet leven? En wat doet het met je om deze alledaagse dingen langzamerhand te zien verdwijnen? Als de wereld niet langer is zoals hij was?

Zwaarmoedig tot het einde

Tegen het einde wordt het verhaal af en toe wat warrig. Dit is heel realistisch, omdat Alles wat er was vanuit het perspectief van Merel geschreven is. Als je zo weinig voedsel binnenkrijgt, kun je op een gegeven moment natuurlijk niet meer zo helder nadenken. Ook beseft Merel waarschijnlijk meer en meer de ernst van de situatie en zoekt ze een manier om daar toch enige afstand van te nemen. Als lezer zit je samen met Merel in deze uitzichtloze situatie en dat maakt het verhaal beangstigend realistisch.

Alles wat er was is een beklemmend post-apocalyptisch verhaal waarvan je absoluut een nachtje wakker zult liggen.