Quarantaine: een dodelijke bacterie heeft Noord-Nederland in haar greep

In Noord-Nederland vindt een oeroude bacterie via een gaswinningspunt haar weg naar de oppervlakte. Binnen enkele dagen zwermen de halfdode, besmette slachtoffers wezenloos door de Noordelijke provincies. Bang voor verdere verspreiding besluit de overheid Friesland, Groningen en Drenthe in quarantaine te plaatsen. Het Gronings-Friese Kamerlid Homme Olivier moet als woordvoerder de kalmte in de rest van Nederland bewaren.

Quarantaine is een spannend verhaal over een dodelijk bacterie. Het boek geeft voornamelijk inzicht in de politieke situatie en de macht van de media. Deze bijzondere invalshoek zorgt voor een origineel verhaal over een gekend thema, maar heeft als gevolg dat je minder met de slachtoffers meeleeft. Het verhaal blijft namelijk hier en daar wat afstandelijk. Ook de schrijfstijl van Erik Betten vergt even wat tijd om in te komen. Wat mij betreft komt dit door de keuze van de auteur om in de verleden tijd te schrijven. Maar als je eenmaal in het verhaal zit wil je niet stoppen met lezen. Worden de Noorderlingen gered of aan hun lot overgelaten?

Het verhaal van Homme Olivier

Hoofdpersoon van het verhaal is Homme Olivier, het Gronings-Friese Kamerlid dat zich al jarenlang inzet voor de lokale bevolking en haar problemen met de gaswinning. Qua thematiek heel actueel en relevant. Oftewel: een Science Fiction boek dat haar oorsprong vindt in de huidige problematiek van het Noorden.

Wanneer de dodelijke bacterie om zich heen begint te grijpen wordt Homme door de rest van de politiek naar voren geschoven als woordvoerder. Hij moet de rust te bewaren terwijl er naar een oplossing wordt gezocht. In hoofdstuk drie voert Homme het woord tijdens een persconferentie over de noodsituatie die is afgeroepen in Friesland, Drenthe en Groningen. Blijkbaar is er dan al sprake van zombies – dodelingen genoemd in dit verhaal – zonder dat je als lezer de uitbraak hebt meegemaakt.

Op gepaste afstand

Omdat er in het begin enkel vanuit het personage Homme Olivier geschreven wordt, blijf je als lezer lange tijd buiten de q-zone,. Dit zorgt ervoor dat je de situatie vanaf een afstandje bekijkt – en meer met een politieke bril. Hierdoor leef je minder mee met de mensen in de Noordelijke provincies. Je hebt immers de eerste brandhaarden, de eerste besmettingen, niet vanop de eerste rij meemaakt.

Bij de Vlaamse tv-serie Cordon keek ik angstig naar de gebeurtenissen binnen de containers van het Cordon – ik had enorm te doen met de personages. Ook in De Oversteek en The Strain was ik angstig voor de geïnfecteerde wezens. In Quarantaine beleefde ik het verhaal echter vanaf een gepaste afstand. Ik was gefascineerd door de situatie in Noord-Nederland (zo dichtbij huis!), maar leefde niet echt mee met de personages. Ik wilde absoluut weten hoe het verhaal verder zou gaan, maar ik voelde geen emoties als de personages iets overkwam.

De media en de wetenschap

Naarmate het verhaal vordert blijkt Olivier Homme niet het enige hoofdpersonage te zijn. De journaliste Karin Werkman werkt de politiek enorm tegen door bijvoorbeeld dronebeelden van de q-zone op televisie te tonen. Ze vecht voor persvrijheid en wil de crisis van het Noorden zo goed mogelijk in beeld brengen.

Officieel mocht ze hier niet komen, wist Karin Werkman, terwijl ze met haar cameraman Dimitri de ladder beklom. Veel te dicht bij de q-zone, die hier in Ommen nog niet helemaal voltooid was. De pers mocht alleen op aangewezen locaties filmen. Ommen hoorde daar zeker niet bij. Maar ze was niet de beste journalist van 247Nieuws geworden door alles officieel te doen. Tussen de regels door lezen, tussen de regels door werken, dacht ze opgewekt. Haar redactieleden konden het niet meer horen, zo vaak had ze haar zelfbedachte motto geroepen. Maar het klopte wel.

In het quarantainegebied maken we daarnaast kennis met de medisch onderzoeker Charlie Houblon. Zij is achtergebleven in het Petrus Camper ziekenhuis in Groningen om de werking van de bacterie te onderzoeken. Niet alleen observeert ze het gedrag van de dodelingen die in en om het ziekenhuis ronddolen, maar ze besluit ook eentje te vangen om de bacterie van wel heel dichtbij te onderzoeken.

Blauwe kogeltjes. Daar leken ze nog het meest op, dacht Charlie Houblon terwijl ze door haar microscoop naar de bacterie tuurde die de hele wereld in zijn greep hield. De kogeltjes lagen in strengen naast elkaar, uitgesmeerd op een plaatje, in het bloed dat een paar dagen eerder nog van de unitmanager klinische bacteriologie was geweest.

Met gevaar voor eigen leven

Wanneer de overheid het leger inzet om de vluchtelingen uit het besmette gebied tegen te houden, wordt Homme aangewezen als zondebok. Kort daarna ontvangt hij een berichtje dat zijn vrouw in het gebied blijft om te helpen. Homme besluit zijn taken in Den Haag achter te laten om haar te zoeken. Met gevaar voor eigen leven trotseert hij het door de bacterie geteisterde noorden.

Deze drie personages geven ieder een eigen perspectief op de noodsituatie, maar missen soms net een beetje diepgang. Van Homme en Charlie komen we wel gedeeltes van hun levensverhaal te weten, maar ook hier blijft het verhaal wat mij betreft iets te afstandelijk.

Quarantaine is een super spannend rampenverhaal met een politiek tintje en een bijzonder inkijkje in de wereld van de journalistiek.

Met dank aan VBK België voor het opsturen van een recensie-exemplaar!