De wezens: buitenaardse verstekeling ontleedt de psyche van de mens

De wezens (The Humans), over een alien die het lichaam van een wiskunde professor overneemt, is een komische, maar even ontroerende zoektocht naar de essentie van de mens. Een fantastisch mooi en filosofisch verhaal, wat zeker ook aan te raden is aan mensen die niet van Science Fiction houden. Ondanks het feit dat een alien de hoofdrol speelt, blijft het boek namelijk zeer realistisch. Mede hierdoor komen de scherpe observaties van het mens-zijn aan. Een boek dat je laat lachen, aan het denken zet en doet huilen. Matt Haig bewijst een geboren verteller te zijn en doet je een pallet aan emoties doorlopen.

Vernietiging van bewijsmateriaal

Wiskunde professor Andrew Martin gaat al dood voordat het verhaal van De wezens begint. Vlak voor zijn overlijden lost de workaholic een ogenschijnlijk onmogelijke wiskundige stelling op, waardoor er een buitenaardse verstekeling naar de aarde gestuurd wordt om al het bewijs rond deze ontdekking te vernietigen. De alien houdt zich schuil in het lichaam van Andrew en ontdekt algauw dat hij helemaal niet zo’n aardige man was. Gaandeweg leert de verstekeling steeds meer over het leven van de professor, zijn gezin en de wezens op planeet aarde. De alien-professor krijgt een goede band met de hond des huizes en ontdekt een voorliefde voor Debussy, Emily Dickinson en pindakaas. Kan hij zijn missie op aarde volbrengen?

Een nieuwe blik op het mens-zijn

Met tranen in mijn ogen heb ik De wezens uitgelezen. Wat een wonderlijke vertelling over een alien die naar de aarde reist. Vanuit zijn standpunt krijgen we een eerlijke en realistische visie op de psyche van de mens. Wat maakt een mens een mens? Waarom dragen we kleding? Waarom eten we koeien? De buitenaardse verstekeling stelt dingen in vraag die wij in het dagelijks leven allemaal als ‘normaal’ ervaren. Zeker in het begin zit het boek vol hilarische grappen die me hardop deden lachen, maar tegen het einde raakte ik toch zeker ook ontroerd.

De schrijfstijl zorgt dat je door het boek vliegt, terwijl je tegelijkertijd de tijd wilt nemen om van de poëtische zinsbouw te genieten en na te denken over de vele filosofische overpeinzingen. Wat erg bijzonder is, is dat de alien als protagonist rechtstreeks tot de lezer praat. Hij spreekt je aan als een gelijke, alsof je ook een alien bent. Juist hierdoor neem je net een stapje extra afstand van de mensheid en kijk je met een compleet nieuwe blik naar ons leven en onze gewoontes.

De wezens is een hilarisch, maar tegelijkertijd ontroerend inkijkje in de psyche van de mens.

Hoewel er een Nederlandse vertaling is verschenen, las ik The Humans in het Engels.