De biecht: de gedeelde geschiedenis van twee van elkaar vervreemde zussen

God schiep de aarde in zeven dagen. Dat is exact de periode die Marie krijgt om haar leven weer op de rails te krijgen. Maar wat doe je als het enige familielid dat je nog hebt achter de tralies zit en je enige kans op een professionele comeback betekent dat gedeelde geheimen aan het licht moeten komen? Biecht je dan alles op? Met De biecht weet Nadia Dala de lezer in slechts 168 pagina’s in te pakken. Een daverend verhaal.

Hoe ben ik in zo’n uitzichtloze situatie beland, dat ik deze brief aan mijn zus moet schrijven?

De gloriejaren voorbij

De ooit succesvolle journaliste Marie ziet sinds enkele maanden alleen maar de tijd verglijden. Ze zit in haar appartement. Niets beweegt, haar gloriejaren zijn voorbij. Op woensdag neemt ze een douche. Ze kijkt naar de mensen die aan haar raam passeren. De spiegel in de badkamer probeert ze juist te vermijden. Ze wil niet herinnert worden aan heer vervagende schoonheid.

De ochtenden zijn ruw voor ons, werklozen. Waarom vroeg ontwaken als je de hele dag niets omhanden hebt? Toch breekt het scherpe ochtendlicht om zes uur in de vroegte mijn slaapkamer weer binnen. Pesterij is het. Zelfs de dubbele gordijnen kunnen niets tegen dat gesar beginnen.

Dan komt een telefoontje van haar oude baas. De man die haar carrière heeft gebroken, geeft haar een nieuwe kans. Of ze iemand wil interviewen in de gevangenis. Haar zus. Het heeft te maken met een grote criminele zaak. Marie heeft haar oudere zus Frie meer dan twintig jaar niet gezien. Uit de briefing van haar baas maakt ze op dat de altijd al rebelse Frie het liedje was van een beruchte maffiabaas.

Het telefoontje van Desmeyter was totaal onverwacht gekomen. Het schrille gerinkel van mijn mobiele telefoon galmde door het appartement en verstoorde het slome gekauw van de dagen, waarin de uren, sinds die fatale mededeling, langzaam aan elkaar waren geklit tot een kluwen van slapend waken en wakend slapen.

Wat Marie in de bezoekersruimte van de penitentiaire instelling ontdekt, gooit haar hele leven overhoop. Zeven dagen lang probeert ze de kwelgeesten in zichzelf te bezweren, familiegeheimen komen aan de oppervlakte en lang verloren gegane relaties worden moeizaam weer opgepakt.

Een rauw en eerlijk verhaal

De biecht klopt van begin tot eind. In dit boek voert de ooit succesvolle journaliste Marie het woord – soms richt ze zich zelfs rechtstreeks tot de lezer. Sinds Marie enkele maanden geleden ontslagen werd, komt ze haar appartement niet meer uit. Maar dan belt haar oude baas met een nieuwe kans: een interview met haar zus in de gevangenis kan haar carrière als journalist een nieuwe impuls geven. Wanneer Marie bij haar zus op bezoek gaat, komt langzamerhand hun gedeelde verleden bovendrijven.

De biecht is een compact verhaal dat enorm veel thema’s aan de lezer aanbiedt. Van een depressie en het op jonge leeftijd verliezen van ouders tot de onbreekbare band tussen zussen, religie en carrière maken. Ik ben onder de indruk van dit verhaal dat zo rauw en eerlijk aanvoelt, dat ik mezelf soms echt even moest zeggen dat het fictie is.

Op mijn bijna veertigste ben ik na twintig jaar trouwe dienst de laan uit gestuurd. Verbannen en veroordeeld tot het voor me uit staren met kromme rug.

Hoewel Waarom ik mijn moeder de hals doorsneed niet echt aan mij besteed was, neemt Nadia Dala revanche met De biecht. In dit intrigerende verhaal komt een nare familiegeschiedenis bovendrijven wanneer Marie haar zus in de gevangenis interviewt. Een vlot lezend verhaal dat vele universele thema’s omvat.