Hier is alles nog mogelijk: het verhaal van de wolf

Avondenlang kijkt een jonge nachtwaakster naar de beelden op de bewakingscamera. In de ten dode opgeschreven verpakkingsfabriek beweegt niets. Bijna alle medewerkers zijn al vertrokken. Wanneer het gerucht gaat dat een wolf het terrein is binnengedrongen, ontstaan er kleine barsten in de eentonigheid. Is hij er echt? Hoe gevaarlijk is hij? Ik hield van de vlotte, simpele schrijfstijl in Hier is alles nog mogelijk. Dit filosofische debuut van Gianna Molinari is een heerlijk boek voor tussendoor, met name door de originele manier waarop de schrijfster met taal en het idee van de roman speelt.

De wolf is mogelijk

In Hier is alles nog mogelijk heeft het naamloze hoofdpersonage een job als nachtwaakster aangenomen in een fabriek die binnenkort zal sluiten. ’s Nachts vat ze post in de controlekamer, afgewisseld door Clemens. Ze woont ook in deze fabriek, in een rechthoekige ruimte die ze haar hal noemt. Wanneer de kok een wolf heeft gespot op het terrein krijgen de bewakers de opdracht uit te kijken naar deze wolf. Hoewel ze zelf geen glimp van de wolf hebben opgevangen, moeten ze bovendien op orders van de chef een kuil graven om de wolf in te vangen. Ook worden er klemmen gepaatst op het terrein.

Als ik ‘s nachts in bed naar het plafond lig te kijken, heb ik soms het gevoel me in de buik van een walvis te bevinden.

Het hoofdpersonage vraagt zich af of de wolf wel echt bestaat. En als hij bestaat, of ze hem wel wil vangen. Met behulp van tekeningetjes, lijstjes en foto’s probeert ze zicht te krijgen op de feiten, maar hoe nauwkeuriger ze het spoor van de wolf volgt, hoe meer zekerheden er verdwijnen.

Zolang er geen foto’s van de wolf bestaan, bestaat ook de wolf niet.

Tijdens de zoektocht naar de wolf ontdekt ze ook dat er een tijd geleden in de buurt van het fabrieksterrein een man uit de lucht is gevallen. Hoogstwaarschijnlijk was de man al dood toen hij uit het vliegtuig viel, maar desalniettemin gaat ze op onderzoek om dit verhaal te reconstrueren. Bijvoorbeeld door oud-collega Lose te bezoeken bij zijn nieuwe job in grondafhandeling op de nabijgelegen luchthaven.

De wereld is een rechthoek

Wat me erg aanspreekt in Hier is alles nog mogelijk is de vlotte en beeldende schrijfstijl van Gianna Molinari. Ze schrijft fris en nieuw, en lijkt niet bang te experimenteren. Zo wordt het verhaal aangevuld met tekeningetjes en foto’s. Ook blijven sommige zinnen onafgemaakt. Persoonlijk vond ik dit erg tof. Het maakt van Hier is alles nog mogelijk een boek dat niet te vergelijken is met andere boeken.

Ik ben gewend geraakt aan het leven in een rechthoek. Als iemand tegen me zou zeggen dat de wereld een rechthoek is, zou ik dat met alle plezier geloven. Maar ik denk eerder dat de wereld de wereld is en mijn rechthoek mijn rechthoek is.

Ik verlang naar onzekerheid

Tijdens het lezen kreeg ik een zwak voor het naamloze hoofdpersonage – haar grenzeloze nieuwsgierigheid intrigeert, net als haar naïviteit. Ze blijft echter mysterieus, heeft weinig sociale contacten en is iemand die graag observeert. Het enige wat we van haar te weten komen is dat ze vroeger in een bibliotheek heeft gewerkt en dat ze haar verleden zo veel mogelijk achter zich heeft gelaten. Ze is op zoek naar nieuwe verhalen.Van haar zoektocht maakt ze aantekeningen en ze schrijft in haar eigen encyclopedie. Op deze manier probeert ze haar eigen leven in kaart te brengen of misschien wel te begrijpen.

Ik twijfel of de zekerheid waarin ik leef wel iets met de realiteit te maken heeft. Ik verlang naar onzekerheid, misschien naar meer echtheid. Naar werkelijkheid. Ik wil kunnen onderscheiden wat belangrijk is en wat niet. Ik zou graag deel zijn van een verhaal, of misschien van veel verhalen tegelijk.

Het naamloze hoofdpersonage wil deel zijn van meerdere verhalen tegelijk en dat zien we ook terug in het plot. Enerzijds gaat Hier is alles nog mogelijk over de zoektocht naar de wolf, maar dan komt daar opeens het verhaal van ‘de man die uit de lucht is gevallen’ bij. Later gebeurt er in het stadje vlakbij de fabriek een bankroof en de vrouw op de compositietekening lijkt erg op ons naamloze hoofdpersonage. Ze fantaseert: hoe zou het zijn om een bank te overvallen? Heeft ze het gedaan? Of blijft het bij een fantasie?

Hoewel Molinari verschillende verhaallijnen samenbrengt in haar debuut, was er voor mij persoonlijk toch te weinig diepgang in het verhaal. Vele onderwerpen worden slechts zijdelings aangeraakt. Het boek in zijn geheel blijft behoorlijk oppervlakkig. Of is dit, zoals de titel al zegt, om de lezer te laten zien dat alle mogelijkheden er nog zijn? Ik weet het niet. Ik kan alleen wel zeggen dat het boek na een sterke start, toch een beetje inzakt.

Hier is alles nog mogelijk is een mysterieus en vreemd verhaal, waarin weinig gebeurt. De schrijfstijl is echter prachtig, net als de manier waarop de schrijfster de losse fragmenten aan elkaar bindt met tekeningetjes en foto’s. Het ik-personage vertelt een filosofisch verhaal waarin alle mogelijkheden nog openliggen: het is aan de lezer om er een verhaal rond te bedenken. Met als gevolg een bevreemdende, maar zeer originele leeservaring. Een compleet nieuwe interpretatie van het gegeven van de roman.

Met dank aan Elkedag Boeken voor het recensie-exemplaar.