Aardbei en chocola: een onwaarschijnlijke vriendschap

Achter deze prachtige cover gaat het meest gefotokopieerde boek in de Cubaanse geschiedenis schuil. Aardbei en chocola vertelt het verhaal van de onwaarschijnlijke vriendschap tussen David (revolutionair en atheïst) en Diego (homoseksueel, contrarevolutionair en gelovig). Senel Paz onderzoekt de mogelijkheid van een relatie tussen twee uiterst verschillende jongemannen, op een kruispunt tussen genegenheid en homofobie. Een kort verhaal waarin politiek en kunst elkaar kruisen.

David en Diego

Aardbei en chocola speelt zich af in Havana, dertig jaar na het uitbreken van de revolutie. David, een jonge communistische militant, maakt kennis met Diego, homoseksueel, levensgenieter en gepassioneerd liefhebber van kunst en literatuur. Hun ontluikende vriendschap zet hen op een kruispunt: tussen genegenheid en homofobie, maar ook tussen politieke loyaliteit en de fascinatie voor een andere manier van leven.

Wil je weten waarom ik graag met je praat? Een voorgevoel. Ik geloof dat we het goed met elkaar kunnen vinden, ook al zijn we verschillend. Ik weet dat de revolutie goede kanten heeft, maar ik heb ook heel slechte meegemaakt, bovendien heb ik over een aantal kanten mijn eigen mening. Misschien vergis ik me wel, moet je nagaan. Ik zou erover willen praten, zou willen dat er naar me geluisterd wordt, dat me dingen worden uitgelegd. Ik ben bereid om te argumenteren, van mening te veranderen. Maar ik heb nog nooit met een revolutionair kunnen praten. Jullie praten alleen maar onderling. Het interesseert jullie heel weinig wat anderen denken.

De revolutie en het communisme

Ondanks het interessante onderwerp lag de schrijfstijl van Senel Paz me niet helemaal. Omdat Aardbei en chocola bovendien maar 44 pagina’s telt, is de tijd te kort om echt een band met de personages op te bouwen. Tel daar bij op dat ik persoonlijk te weinig voorkennis heb van de Cubaanse geschiedenis en je begrijpt waarschijnlijk wel dat ik geen echte klik had met deze novelle. Bovendien had verwacht (of gehoopt) dat er iets meer liefde in het verhaal zou zitten. Of dat er ten minste sprake was van een ontluikende liefde.

Homoseksueel ben je wanneer je tot op zekere hoogte op mannen valt, maar jezelf kan beheersen,’ zei hij, ‘en ook degenen die zich door hun sociale (ik bedoel, politieke) positie geremd voelen, waardoor ze gedroogde druiven worden.’ Het is net alsof ik hem bij de balkondeur hoor staan praten, met een theekopje in zijn hand. ‘Mensen zoals ik, die hun zelfbeheersing verliezen of beter gezegd schaamteloos worden als ze maar een penis vermoeden, wij zijn poten, David, po-ten, dat kan ik je verzekeren.

Aardbei en chocola is een kort verhaal dat zich afspeelt in het communistische Havanna. Voor iemand met weinig kennis over de Cubaanse geschiedenis ontbreekt duiding.  Senel Paz maakt de lezer echter wel nieuwsgierig om meer over dit land en haar geschiedenis te weten te komen.