Of iedereen gaat dood: het eenzame verdriet

Lander, eind twintig, heeft zijn vader verloren. Verzonken in gedachten loopt hij van zijn bed naar café Bertrand, naar zijn grootmoeder en weer terug. Dagelijkse routines helpen hem om maar niet te hoeven stilstaan bij het grote verdriet in zijn leven. Een van zijn vaste rituelen is een bezoekje aan Saskia, zijn therapeute. Zij moet hem uit de beklemmende cocon van zijn eigen hoofd zien te krijgen. Of iedereen gaat dood is een prachtig boek. Een klein verhaal, puur en eerlijk. In haar romandebuut bedient Siel Verhanneman de lezer met de prachtigste metaforen, bijzonder mooie zinnen en een enorme dosis originaliteit.

Hoeveel verzin je over een dode, en hoeveel van wat echt waar is blijft nog over? Ik denk niet dat mensen daar eerlijk over zijn.

De therapeute en haar patiënt

In eerste instantie leren we Lander kennen via zijn therapeute Saskia. Wat zij ontdekt in de therapiesessies met Lander laat haar niet meer los. Hoe meer ze over Landers vader te weten komt, hoe meer het duister ook haar aanlokt.

Zwarte vogels vliegen vanachter de linkerhoek van het raam omhoog en snijden met hun vleugels een diagonaal langs haar blikveld. Ze wil bij hen horen. Bij hen vliegen. Ze is jaloers op hun zwerm. Ze heeft er zelf nooit een gehad – geen zwerm vrienden, geen zwerm familie.

Pas later in het verhaal krijgt Lander zijn eigen stem. Hij is achterin de twintig en kampt met een groot verdriet. Het overlijden van zijn vader heeft hem diep geraakt. Van kinds af aan lijdt hij daarnaast aan een dwangstoornis. Lander gelooft dat als hij bepaalde handelingen niet correct uitvoert, iedereen om wie hij geeft dood zal gaan. De intrigerende titel van het boek verwijst naar deze dwanggedachte.

Ik doe het al jaren. Die handelingen. Al sinds ik heel klein ben, voorkom ik op die manier veel rampen.

Eenzaamheid, rouw en dwanggedachtes

Of iedereen gaat dood is een emotioneel verhaal over eenzaamheid en rouw. Over twijfelen, verlangen en durven hopen. Siel Verhanneman kruipt zeer overtuigend in de huid van een therapeute. Hoe kun je de band tussen een therapeut en haar cliënt beschrijven? Wat denkt Saskia tijdens haar therapiesessies met Lander? En hoe beïnvloeden deze sessies haar leven? Daarnaast is ook Lander een zeer realistisch personage. De verhouding tussen de twee komt echter algauw op scherp te staan in deze ietwat sombere roman.

Mensen vinden mij snel raar, maar dat vind ik omgekeerd ook van hen.

Persoonlijk had ik een heel andere relatie tussen Saskia en Lander in mijn hoofd. Ik verwachtte dan ook een heel andere wending van het verhaal. Ik was aangenaam verrast toen het verhaal een compleet andere richting uit ging. Een verhaal als Of iedereen gaat dood las ik nog niet eerder. Aan het einde van het boek heb ik toch ook een beetje gehuild – maar dat is misschien niet gek bij een boek waarin de dood zo voelbaar is.

Blijkbaar ben je klaar om te sterven wanneer niemand je nog complimenteert met je leven.

Vanaf de eerste pagina van Of iedereen gaat dood voel je het taalgevoel van Siel Verhanneman. Gedurende de hele roman heb ik me gelaafd aan haar prachtige woorden, zinsconstructies en metaforen. Het verhaal over de vertrouwensband tussen een therapeute en haar cliënt maakte me ontzettend nieuwsgierig. Zeker wanneer de verhouding tussen Saskia en Lander steeds verder op scherp komt te staan. Een ontroerende en fragiele roman over eenzaamheid en afscheid nemen.

Ik won een exemplaar van dit boek via Charlie Magazine.