Bede aan de zee: hartverscheurend prentenboek

Bede aan de zee is een prachtig prentenboek waarin Khaled Hosseini een belangrijk verhaal vertelt. Een vader en zoon maken een gevaarlijke reis, op zoek naar een veilige plek om te leven. Een boek waar je stil van wordt en je meer dan eens doet beseffen hoe zwaar het vluchtelingenbestaan kan zijn.

Wij allemaal hunkerend naar het opkomen van de zon,
wij allemaal doodsbang ervoor.
Wij allemaal op zoek naar een thuis.

Herinneringen aan een tijd dat de hemel nog geen bommen spuugde

In Bede aan de zee zitten vader en zijn slapende zoon op een maanverlicht strand. Vader vertelt Marwan over de zomers van zijn jeugd, opa’s huis in Syrië en het geritsel van de olijfbomen in de wind. Hij herinnert zich de Oude Stad van Homs, de de bruisende stad vol drukke steegjes, voordat ze moesten vluchten.

Maar dat leven, die tijd,
lijkt nu een droom,
zelfs voor mij,
een lang verstomd gerucht.

Eerst kwamen de protesten.
Toen de belegering.

De hemel die bommen spuugde.

Terwijl hij wacht op zonsopkomst mijmert te vader over de gevaarlijke reis vol risico’s die hen te wachten staat. Hij smeekt de zee om genade te hebben en voor hem en zijn zoontje te zorgen. En bovenal hoopt hij aan het einde van de oversteek een veilig thuis te vinden. Een plek om in vrede verder te leven.

Ik heb horen vertellen dat wij ongewenst zijn.
We zijn niet welkom.
We moeten met ons ongeluk maar ergens anders heen.

Bede aan de zee staat bomvol confronterende quotes, zoals ‘Jij hebt geleerd / dat donker bloed beter nieuws is / dan licht bloed.’ Het indrukwekkende en droevige verhaal wordt gecombineerd met prachtige aquarellen. Een pareltje waarvan de opbrengsten naar de vluchtelingenorganisatie van de Verenigde Naties gaan. Een bijzonder mooi gebaar.